Maandag!
Maandag viesweer dag maar toch een leuke dag WANT mijn laatste allerlaatste les OOIT van mijn leven in Assisi! Een beetje economiën in de namiddag, een mens zou het bijna leuk gaan vinden. Op de trein maakte ik nieuwe vrienden: een albanees die bij mij op school zit (ik trek echt buitenlanders aan, ik denk dat alle buitenlanders op mijn school al vanuit hun eigen tegen mij beginnen praten, zelfs zonder te weten dat ik geen Italiaanse ben) en die een beetje op een jaren 90-boysbandboy lijkt. En eigenlijk ook op Ricky Martin, waar hij trouwens ook een gigantische fan van is!!!
Dinsdag, taalles, en een beetje nietsdoen dan, en 's avonds wat hangen in het centrum.
Woensdag, taalles :) en daarna een beetje hangen met de meiden op de trappen, zomerschoenen zoeken enzo.... En vooral! zomerschoenen vinden!! Hoera voor kleine indische winkeltjes met leren sandaaltjes die mijn voeten bevrijden van winterschoenstress!
Na mijn les 's avonds ging ik nog snel even langs de supermarkt, en toen ik daarna mijn sjacosj inpakte om nog even weg te gaan, ontdekte ik dat mijn portefeuille weg was! Paniek alom, maar om even op mijn verhaal voor te lopen, de volgende ochtend ben ik gaan checken in de winkel, en daar hadden ze hem gelukkig gevonden.
Maar dus die avond, na een beetje paniek, ging ik naar een barbecue EINDELIJK!! ik snak al naar een barbecue sinds het eerste straaltje zon. Ik was niet helemaal uitgenodigd maar met een witloofsla met appeltjes geraak je overal binnen en zeker op feestjes op de kamer van vreemde poolse meisjes waar je vriendinnen zijn uitgenodigd door een andere vreemde poolse jongen die een beetje op een muis lijkt. Een grappig terrasfeestje met een hele hoop vreeeemde erasmussers, maar het was een hylarische bedoening, dus lang leve barbecues!!!
Donderdag ging ik met Lydia en Krsty naar de bibliotheek van de Economie faculteit. Even wat boeken lenen, en kopiëren, dachten we. Maar helaaaas zijn italiaanse bibliotheken niet zo gemakkelijk als het lijkt. Eerst moesten we naar de balie, waar we uitlegden dat we erasmussers zijn en of we gewoon met ons erasmuskaartje boeken konden lenen, maar dat ging niet, dus moesten we formulieren invullen voor bibkaarten en morgen terugkomen maar omdat we geen pasfoto's hadden moesten we morgen terugkomen voor de foto's en overmorgen voor de kaart. Maar we mochten in ieder geval wel binnen. Maar dan moesten we eerst een sleutel nemen, voor de lockers, en in een dik boek onze naam enzo schrijven, en het nummer van de locker, en dan onze handtassen achter slot en grendel steken. We vroegen daarna dan alvast maar of ze de boeken die we zochten hadden. Na wat gezoek op de computer bleken er een paar in de kast achter de balie te steken (dus niet gewoon in de bib...) maar als we die wilden gebruiken (want lenen mag niet) moesten we eerst nog een ander formulier invullen en als we kopies wilden maken moesten we nog drie formulieren invullen om kopiekaarten aan te vragen. En het boek dat ík nodig had, dat officieel voor les in de faculteit economie is, hebben ze alleen in de bib van filosofie... in het frans. Ohjaaaa leve italiaanse organisatie.
Donderdagavond is dansjesavond met duitse meisjes, vooral in lege cafés met reggaeton, haha. pretpretpret.
Toen besloot ik een beetje een blokweekendje in te voeren, om door die 500 paginas economie te geraken. Buiten een parkbezoekje met Serena (zonnen is levensnoodzakelijk hier) was het dus behoorlijk rustig. te rustig, dus zaterdagavond hadden Helmke en ik wat nood aan actie. En de zus van Christa was op bezoek, dus die had ook zin in pret. Dus hadden we pret.
Uitspraak van de avond: "greeet praat is Belgisch!!!" "Belgisch bestaat niet, ik spreek Vlaams" (vlaams= Fiammingo int italiaans) "huuu Fiammingo... zoals Flamingo! Hebben jullie dan ook roze benen?"
Zondagochtend was iets minder vlot, qua zin in actie. Maar een was een marathon en Krissie en Katha deden mee aan de babyversie, dus stond ik veel te vroeg op om te gaan supporteren. Maar zelfs marathons zijn chaos hier, we snapten er niet veel van... En er waren minstens 1000 prijzen... tegen dat alle prijzen verdeeld waren was bijna heel het terrein opgeruimd...en geloof me, het was daar een rommelboeltje.
Verder was het een typische italiaanse zon-dag. Parkjes en picknicks, dat soort dingen.
maandag 12 mei 2008
KAAS
Zaterdag marktdag.
Het was heet, en iedereen had zin in markt, en de markt had zin in iedereen. Zeker in heel veel vriendinnetjes, en heel veel fruit en GEEN zomerschoenen. Lekkere drukte dus, duitse meisjes en slovaakse meisjes, en plannen voor kokenetenkens die avond bij mij thuis.
In de namiddag trok ik nog even de stad in, op zoek naar zomerschoenen (buiten schoentjes met gespleten zolen had ik alleen nog maar dikke botten over.... haaa véél te warm!) en om toch maar eens een kijkje te nemen op dat kaasfeest. De schoenen was een dikke tegenvaller. Hierbij ging mijn laatste beeld van de italiaanse smaak verloren. Wie iets anders zoekt dan goud of blink of naaldhak moet hier niet komen winkelen. Maar de kaasmarkt!!! Goddelijk!!! De ondergrondse gangen van de Rocca Paulina (de overblijfselen van een fort gebouwd door de paus, lang geleden, het lijkt een beetje op een ondergronds middeleeuws stadje) waren omgetoverd in kaasparadijs!!! Groot en klein en rond en vierkant en van schapen en geiten en koeien en giraffen en al wat je maar wil, en ook sosissen en hespen en natuurlijk bier! Plots ontdekte ik het bierhoekje, met uiteraard... belgische bieren alom!! Dus vroeg ik aan een paar meneertjes of ze een foto van mij en het duvelplakaatje wilden trekken, bleek een van die meneertjes toch niet de organisator van heel dat spektakel! Dus kreeg ik van meneer zijne belangrijkheid een goed glas Westmalle, (inclusief het glas, dat mocht mee naar huis) en een schoteltje kaas en een handdruk en een tot ziens voila.
En dan moest ik gauw naar huis, mijn applecrumble in de oven steken, voor mijn bezoekjes. Lýdia, die een tijdje geleden naar Slovakije terug geweest was, had speciaal voor ons wat kazekes meegebracht, om Bryndzové Halusky te maken, een soort slovaakse gnocchi met kaassaus van speciale kaas, en ze had ook nog een andere soort kaas mee, om te proeven, en toen kwamen Helena en Katha, die als aperitiefje Mozzarella en Scamorza (italiaanse kaas) meehadden, en toen kwamen Helmke en Krissie, die als aperitiefje iets met ricotta maakten en ook feta voor bij de chips meehadden want dat hadden we is perongeluk gegeten en dat is suuuperlekker... en pffttttt veel te veel kaas voor 1 avond!
Uiteraard veel pret en volle buiken en veeeel over.
Dus zondagnamiddag, omdat de zon scheen, deden we een kleine picknick, met..waarom niet... kaas! overschotjes ahoi. En toen werd het wat frisser... dus besloten we een beetje te bewegen en achja, toch nog maar eens naar die kaasmarkt te gaan. Proevertjes alom!!
En als afsluiter van een kaasweekend dronken we een pintje op de trappen, die door de zon nog lekker warm waren... wat een zomerweertje, heerlijk.
Het was heet, en iedereen had zin in markt, en de markt had zin in iedereen. Zeker in heel veel vriendinnetjes, en heel veel fruit en GEEN zomerschoenen. Lekkere drukte dus, duitse meisjes en slovaakse meisjes, en plannen voor kokenetenkens die avond bij mij thuis.
In de namiddag trok ik nog even de stad in, op zoek naar zomerschoenen (buiten schoentjes met gespleten zolen had ik alleen nog maar dikke botten over.... haaa véél te warm!) en om toch maar eens een kijkje te nemen op dat kaasfeest. De schoenen was een dikke tegenvaller. Hierbij ging mijn laatste beeld van de italiaanse smaak verloren. Wie iets anders zoekt dan goud of blink of naaldhak moet hier niet komen winkelen. Maar de kaasmarkt!!! Goddelijk!!! De ondergrondse gangen van de Rocca Paulina (de overblijfselen van een fort gebouwd door de paus, lang geleden, het lijkt een beetje op een ondergronds middeleeuws stadje) waren omgetoverd in kaasparadijs!!! Groot en klein en rond en vierkant en van schapen en geiten en koeien en giraffen en al wat je maar wil, en ook sosissen en hespen en natuurlijk bier! Plots ontdekte ik het bierhoekje, met uiteraard... belgische bieren alom!! Dus vroeg ik aan een paar meneertjes of ze een foto van mij en het duvelplakaatje wilden trekken, bleek een van die meneertjes toch niet de organisator van heel dat spektakel! Dus kreeg ik van meneer zijne belangrijkheid een goed glas Westmalle, (inclusief het glas, dat mocht mee naar huis) en een schoteltje kaas en een handdruk en een tot ziens voila.
En dan moest ik gauw naar huis, mijn applecrumble in de oven steken, voor mijn bezoekjes. Lýdia, die een tijdje geleden naar Slovakije terug geweest was, had speciaal voor ons wat kazekes meegebracht, om Bryndzové Halusky te maken, een soort slovaakse gnocchi met kaassaus van speciale kaas, en ze had ook nog een andere soort kaas mee, om te proeven, en toen kwamen Helena en Katha, die als aperitiefje Mozzarella en Scamorza (italiaanse kaas) meehadden, en toen kwamen Helmke en Krissie, die als aperitiefje iets met ricotta maakten en ook feta voor bij de chips meehadden want dat hadden we is perongeluk gegeten en dat is suuuperlekker... en pffttttt veel te veel kaas voor 1 avond!
Uiteraard veel pret en volle buiken en veeeel over.
Dus zondagnamiddag, omdat de zon scheen, deden we een kleine picknick, met..waarom niet... kaas! overschotjes ahoi. En toen werd het wat frisser... dus besloten we een beetje te bewegen en achja, toch nog maar eens naar die kaasmarkt te gaan. Proevertjes alom!!
En als afsluiter van een kaasweekend dronken we een pintje op de trappen, die door de zon nog lekker warm waren... wat een zomerweertje, heerlijk.
Dat laatste was een mopje. Want die vrijdag al een hele poos geleden intussen maakte ik net iets heel grappigs mee! Ik dacht, vrijdag seutendag maar dan wel seuten in de zon, dus trok ik met mijn dikke economie-boek en een megafluostift naar de trappen van de duomo in het centrum. Zo had ik tijdens denkpauzetjes als ik opkeek net iets interessanters om naar te kijken dan de post-its op de muur. Die trappen zijn een bijeenkomstplek voor rare mensen die grappig zijn om naar de kijken. Zoals rare mannen met lange oranje rokken die daarna rondwapperen met die rokken op hun hoofd. Of kleine mevrouwtjes met veel te grote honden. En massaal veel bilspleten. Maar dat heb je op alle trappen. Maar de zon schijnt er en het is er leuk, ideale plek om economieboeken te fluostiften dus.
Toen ik al een hele hoop pagina's geel gekleurd had, zat er plots een man naast mij, die commentaartjes gaf, dat ik teveel blokte enzo. En wat ik studeerde enzo. En zo begonnen we een klein discussietje voor Toerisme in Italië, dat de Italianen zooooveel rijkdommen hebben, dat ze nooit de moeite hebben moeten doen om een fatsoenlijke structuur en organisatie uit te bouwen, en dat daardoor alles altijd in het honderd loopt. Zo vroeg hij mij bijvoorbeeld of ik al in de St Pieterskerk van Perugia geweest was. (nee, dus, al zo vaak van plan geweest maar net iets te ver aan de andere kant van de stad) En of ik wist dat daar, verborgen in hoekjes van de sacristie een Macchiavelli hangt, en een Raphael, en nog wat werken van belangrijke italianen. Nee dus. Ik had de kunst van Umbrië opgegeven nadat ik de galeria nazionale in Palazzo dei priori bezocht had met Michiel, en dat minder interessant was dan ik hoopte. Dus zei ik, ok meneertje, als ge het allemaal zo goed weet, toon mij dat dan nekeer. Haaa, en daar gingen we, naar de andere kant van de stad, toen bleek dat die vreemde meneer professor kunstgeschiedenis was. Ik had me geen betere gids kunnen uitkiezen!!! Dus nam hij mij mee naar de sacristie van de kerk (waar stiekem trouwen aan de gang waren, maar dat kon niet zoveel kwaad) en naar de middeleeuwse kruidentuin van de paters, waar allerlei diepe betekenissen verborgen zitten, die je zonder gids niet kan ontdekken, en bijna naar de bibliotheek van het klooster (helaas op vrijdagnamiddag gesloten) waar de originele boeken van "The name of the rose" liggen, en naar andere plekken die ik nooit van dichtbij bekeken had, of waar je zonder de juiste telefoongesprekjes niet binnen kan ("ja hallo, seg ik heb hier een oude vriendin van mij op bezoek, ook professor geschiedenis, kunnen jullie die en die kamer van het museum opendoen voor mij? jihaa) Mja en italiaanse macho's... uiteraard willen die meer van onschuldige meisjes dan gewoon hun kennis delen, en ik geef toe, het is moeilijk, je lach inhouden als zo iemand plots gedichten begint op te zeggen, maar je kan er maar van profiteren, en daarna hopen dat Perugia nét groot genoeg is om hem nooit meer tegen te komen.
Ohja en dat weekend was het ook kaasfestival in Perugia. Die dag zelf ben ik er niet meer echt geraakt, behalve bij een standje waar ze live mozzarella maakten. En wat voor! Met smaak! MINSTENS 10 keer beter dan die gummie uit de winkel!
Toen ik al een hele hoop pagina's geel gekleurd had, zat er plots een man naast mij, die commentaartjes gaf, dat ik teveel blokte enzo. En wat ik studeerde enzo. En zo begonnen we een klein discussietje voor Toerisme in Italië, dat de Italianen zooooveel rijkdommen hebben, dat ze nooit de moeite hebben moeten doen om een fatsoenlijke structuur en organisatie uit te bouwen, en dat daardoor alles altijd in het honderd loopt. Zo vroeg hij mij bijvoorbeeld of ik al in de St Pieterskerk van Perugia geweest was. (nee, dus, al zo vaak van plan geweest maar net iets te ver aan de andere kant van de stad) En of ik wist dat daar, verborgen in hoekjes van de sacristie een Macchiavelli hangt, en een Raphael, en nog wat werken van belangrijke italianen. Nee dus. Ik had de kunst van Umbrië opgegeven nadat ik de galeria nazionale in Palazzo dei priori bezocht had met Michiel, en dat minder interessant was dan ik hoopte. Dus zei ik, ok meneertje, als ge het allemaal zo goed weet, toon mij dat dan nekeer. Haaa, en daar gingen we, naar de andere kant van de stad, toen bleek dat die vreemde meneer professor kunstgeschiedenis was. Ik had me geen betere gids kunnen uitkiezen!!! Dus nam hij mij mee naar de sacristie van de kerk (waar stiekem trouwen aan de gang waren, maar dat kon niet zoveel kwaad) en naar de middeleeuwse kruidentuin van de paters, waar allerlei diepe betekenissen verborgen zitten, die je zonder gids niet kan ontdekken, en bijna naar de bibliotheek van het klooster (helaas op vrijdagnamiddag gesloten) waar de originele boeken van "The name of the rose" liggen, en naar andere plekken die ik nooit van dichtbij bekeken had, of waar je zonder de juiste telefoongesprekjes niet binnen kan ("ja hallo, seg ik heb hier een oude vriendin van mij op bezoek, ook professor geschiedenis, kunnen jullie die en die kamer van het museum opendoen voor mij? jihaa) Mja en italiaanse macho's... uiteraard willen die meer van onschuldige meisjes dan gewoon hun kennis delen, en ik geef toe, het is moeilijk, je lach inhouden als zo iemand plots gedichten begint op te zeggen, maar je kan er maar van profiteren, en daarna hopen dat Perugia nét groot genoeg is om hem nooit meer tegen te komen.
Ohja en dat weekend was het ook kaasfestival in Perugia. Die dag zelf ben ik er niet meer echt geraakt, behalve bij een standje waar ze live mozzarella maakten. En wat voor! Met smaak! MINSTENS 10 keer beter dan die gummie uit de winkel!
woensdag 7 mei 2008
Na te gekke uitstapjes mag ik gerust twee dagen uitrusten van mezelf, maandag dinsdag dus niet veel soeps, wel de laatste lessen in Assisi (bijna bijna), het schooljaar vlot hier vlotjes. Woensdagavond daarentegen had ik zin in pret, dus trommelde ik de meiden op voor een klein meetinkje. Dus dronk Ruby en Christa Martini's in een leuke bar met live muziek en dat soort dingen. Na de eerste weken toevalligwijs enkel in de goorste cafés in perugia terecht te komen, is elke leuke nieuwe bar een prachtige ontdekking. Hoewel er altijd wel wat vreemde kerels rondlopen, zoals een heel klein mannetje dat tegen iedereen zei : "Halloooo van waar zijt gij?" en Australië duidelijk geen leuk land vond om vandaan te komen.
En dan was het 1 mei! En de zon scheen! Dus ging ik met Lydia en Slovaakse vriendinnetjes en Palestijnse vriendjes (oohja internationaaaal) naar het Meer van Trasimeno. "blokken" in de zon (ooh helaaaas geen fluostiften mee) en ijsjes eten. Ideaal. Ideaal. 's Avonds was er in het centrum een optreden, we weten nog steeds niet hoe of wat, erg interessant was het niet, maar niets is leuker dan een avondje Italiaanse wijvenmode spotten.
En vrijdag deed ik dan eens lekker niets.
En dan was het 1 mei! En de zon scheen! Dus ging ik met Lydia en Slovaakse vriendinnetjes en Palestijnse vriendjes (oohja internationaaaal) naar het Meer van Trasimeno. "blokken" in de zon (ooh helaaaas geen fluostiften mee) en ijsjes eten. Ideaal. Ideaal. 's Avonds was er in het centrum een optreden, we weten nog steeds niet hoe of wat, erg interessant was het niet, maar niets is leuker dan een avondje Italiaanse wijvenmode spotten.
En vrijdag deed ik dan eens lekker niets.
zondag 4 mei 2008
De zondag na de vorige zaterdag was tripjesdag!
We gingen met Pep en een grote bus vol buitenlanders naar de Cascate delle Marmore, een natuurpark met watervallen vlak bij Terni, hier een beetje verderop in Umbrië. (naar 't schijnt trouwens de grootste in Europa.)
De watervallen zijn helemaal echt kunstmatig, maar eeuwen en milleniums geleden aangelegd door Romeinse slimmerikken. (200 voor christus oohja) En net als ALLES en IEDEREEN in Italië, nemen ook watervallen middagpauze. Ja lieve toeristjes, bezoek gerust onze natuur, maar pas op, tussen 1 en 4 doen we de kraan dicht!
Maar niet getreurd, zo konden we, pocahontas-gewijs, in de grot ónder de waterval, zonder al te nat te worden ( tenzij je dacht, komaan, we doen oude schoenen met kapotte zolen aan vandaag, zoals euhm.. ik)
En het was een zalig dagje, uiteraard, zet drie knettergekke duitse meiden en mezelf in een park vol zon en water. Pret gegarandeerd!! Doe daarbij nog eens wat geschminkte poolse meisjes die op hoge hakken de top van de waterval dachten te bereiken: nog meer pret!!!
Daarna gingen we nog even naar Terni, de lelijkste stad in de omgeving, maar wél met de officiele kerk van Sint Valentijn! Voor de romantici onder ons! In die kerk ben ik op een of andere manier met de pastoor beginnen babbelen, die nog missionaris in de Congo was geweest, een zalig afrikaans fransje sprak waar ik niks van verstond, en ook drie woorden nederlands, want hij kwam ook héél dikwijls in België. Een grappige man, met heel grappige verhaaltjes!
Een ijsje later keerden we moe verbrand en tevreden naar huis terug en kropen uitgeput in ons beddekens.
Abonneren op:
Reacties (Atom)
