Na Machala onveilig gemaakt te hebben, hadden we genoeg van het vasteland en nachtlawaai in de stad. Op naar Jambeli, een eilandje vlak voor de kust, waar gelukkig geen auto´s zijn. Met een bootje waar onze koffers onveilig op gebalanceerd lagen (bijna de vuile was naar de haaien) staken we het dunne strookje zee over om tussen de mangroves door te varen en zo op een klein paradijslijk strandje terecht te komen. We vonden onderdak in een hutje met een hangmat op het terras en luierden heel de dag op het strand. Een heerlijke cocktail bij zonsondergang, een lekker vakantie-cliché.
De volgende dag vertrokken we meer met ons bootje naar Machala en van daaruit met de bus naar Guayaquil. De busrit was lang maar door helicopters en bosbranden en ongevallen langs de kant van de weg lang niet saai. Guayaquil is de grootste stad van Ecuador en een heel stuk westerser dan andere steden, en best nog mooi. De eerste avond slenterden we wat over de funky vernieuwde Malecon 2000 (de kade aan de rivier) en door de funky hoofdstraat, waar we zeer funky zéér veel nagefloten werden (vooral onze hete blonde Lynn)
De dag erna lag ik geveld door diarree bijna de hele dag in bed, behalve tijdens het toeristisch sightseeingtourtje in het centrum, onder andere langs een park VOL leguanen, die pipi en kaka deden op oude mevrouwtjes vanuit bomen. haha. In de namiddag ging de rest van de bende naar het parque historico, met beesjes en boompjes en een soort ecuadoriaans bokrijkje met oude huisjes.
Vanuit Guayaquil volgde een laaange busrit naar Puerto Lopez, een kuststadje vlak aan het national park Machalilla. Weer een mooi strandje met de nodige cocktailbars, dus wat er van de dag overbleef deden we wat je altijd doet op een strand: lekker luieren. Toen we die avond aan onze cocktails zaten, stond er plots een blonde griet aan ons tafeltje: Camille, de Zwitserse van het AFSgroepje van Riobamba! Ze had me een paar dagen op voorhand gemaild dat ze in Ecuador ging zijn dus had ik ongevéér onze planning doorgemaild, dus is ze die dag 15 uur onderweg geweest om ons te vinden. En het was een blij weerzien na drie jaar!!! Het werd die avond dus best laat.
De volgende ochtend was het best vroeg, want we gingen een uitje maken naar Isla de la Plata, een eilandje voor de kust, deel van het national park en bijgenaamd Galapagos voor de armen. We vertrokken met een motorbootje, de zee was rustig, de maag onder controle. Maar toen kwamen de walvissen! Die zitten elke zomer voor de kust van Ecuador, dus daar moesten we zeker naar gaan kijken. Superdichtbij kwamen ze vrolijk hun staartjes uit het water plensen. Maar van dat traag dobberen worden Greetjes misselijk dus mijn ontbijt lag al gauw in de zee. En daar komen de walvissen op af natuurlijk!!! jummiieee. Het eiland zelf was ook prachtig, de zon scheen en het was héét. We maakten een laaaange wandeling langs allerlei gekke vogels (boobies en consoorten) die grappige paringsdansjes deden, en we zagen een zeehond in de verte. Op het einde mochten we nog eventjes snorkelen tussen de zeeëgels en op de terugweg mochten we nog eventjes walvissen kijken en ons middagmaal in zee deponeren. Was ik effe blij dat ik weer aan wal stond! Duidelijk niet gemaakt voor speedbootjes!
De volgende dag was Lynn haar verjaardag!!! JOEPIE. Helaas was de enige taartenwinkel van het dorp een wespennest, en geef toe, een taart in je gezicht krijgen stopt met leuk zijn als je achteraf vol wespensteken staat. Ze is dus van de leukste Ecuadoriaanse gewoonte OOIT bespaard gebleven. Die dag gingen we naar het vasteland-deel van het national park, playa de los frailes. Daar maakten we ook een prachtige maar hete wandelingen naar een paar supermooie strandjes tussen de kliffen, konden we lekker verbranden en schelpjes rapen en zwemmen en strandhangen jippiiee. Na het eten dronken we nog een verjaardagscocktail aan het verjaardagsvuur op het verjaardagsstrand en dan kropen we vrrrroeg ons beddebakskens in.
Woensdag vertrokken we met de eerste bus naar het noorden, want we hadden een lange reisdag voor de boeg, die extra lang werd door stomme buschauffeurs die een uur middagpauze namen terwijl ze ons op hun bus lieten zitten enzo. hiphoi. Maar door ons vroeg vertrek kwamen we toch mooi op tijd aan in Canoa, een surferstown aan een laaaang lang strand. Een klein jongetje hielp ons aan een hotel, want dan kreeg hij een percentje (jaja vakantiejobkes, het begint hier al vroeg) en dan konden we genieten van de actie en relaxie op het strand.
Vandaag deden we dan maar weer een luierdag, wat anders op het strand. We huurden een surfplank en deden een paar luttele pogingen tot surfen (Jasper kon zichzelf al rechtkrijgen, ik kon al niet doodgaan in de golven), maakten een laaaange strandwandelingen en eindigden zoals altijd, met een heerlijk zeevruchtenschoteltje en een pintje op een terrasje. Aaaaaah vakantie.
Morgen vertrekken we naar Atacames, tijd voor Salsa en Reggaeton!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten