Spaghetti blogognaise

nieuwsflash vanuit hotel La Perla del Pacifico, Machala, Ecuador.

We zaten in Baños! Na avonturen aan watervallen enzo was het tijd voor een rustig dagje. Op naar de zoo! Oerwoudbeestjes kan je soms gemakkelijker bekijken als ze achter tralies zaten. ´s Namiddags was het tijd voor shoppen en chillen en veeeeel groentjes kopen op de markt, want in ons hotelletje was een keukentje waar we heerlijke slaatjes konden bereiden jummiieee

De dag erna namen we de bus naar Riobamba! Was me dat effie lang geleden! Van pure blijdschap viel ik flauw en kotste ik in de goot! Lang leve steden op hoge bergen! Die dag lagen we dus een beetje in ons bed, de oerwoudzieken aan het uitzieken, en de bergzieken aan het bekomen. De dag erna gingen de jongens naar Guano, een dorpje verderop, om wat te gaan wandelen, en bezochten ik en mama mijn gastgezin. Verrassing!!! Lynn lag, voor de verandering, ziek in haar bedje. Arme duts.
´s avonds mochten we nog een warme choco gaan drinken bij de gastmama. " Kom maar avondeten" zei ze. We zijn hier ondertussen wel al gewend aan steeeevige maaltijdjes, dus na haar cakeje moesten we toch nog stevig wat eten bijsteken oeps.

Dan was het tijd voor paardrijden in de Andes. Buiten voor Lynn, die lag, weeral, in haar beddeke. Vanuit een oud station in de bergen vertrokken we voor een lange rit te paard, voor de meeste van ons was het de eerste keer dat we op zo´n beest zaten. En veel uitleg is er dan niet bij natuurlijk: kruip er maar op en begin maar te rijden. Soms wel akelig ja! Maar het was een geweldig dagje, te paard tot op 4000 m stijgen, door moerrassige vlaktes waar we te voet nooit zouden raken, galopperen langs adembenemende afgronden.... prachtig.

´s Avonds, met intussen al stijve spieren, waren we uitgenodigd bij Gaby, mijn AFScoordinatrice en superleuke vrouw, voor het avondeten. Gezellig boeltje tussen vrolijke tetterlatina´s. Een kippenkot op z´n Spaans!

Zondagmiddag vertrokken we voor een eeeeuwigdurende rit naar Cuenca, op een hobbelig wegje dat helemaal in de mist lag. Onze spieren die door het paardrijden al stijf waren, werden nu helemaal gemarteld, dus we waren blij dat we aankwamen en in een bedje konden kruipen.

Dan was Lynn weer beter! Joepie! Rustig de stad bekijken, en ECHTE panamahoeden kopen, veel meer deden we niet. Het avondeten was helaas niet voor iedereen een goed idee want de dag erop was Lynn alweer niet uit haar bed te krijgen. Kotsmisselijk op de bus kruipen is niet zo´n goed idee, dus bleven zij en Jasper nog een dagje in ons hotel in Cuenca, terwijl wij met de familie alvast verder gingen naar, volgens plan, Loja.
Aangekomen in de busterminal bleek dat Loja 7 uur bussen was, en dat zagen wij, gezond en wel, ook niet echt zitten. En omdat we met Lynn en Jasper in Machala afgesproken hadden, gingen wij alvast daar naartoe.
Dit keer hadden we meer geluk met de wolken en konden we genieten van een prachtige rit de bergen uit, naar de hete kust. En zo kwamen we aan in chaostown! Als je dacht dat bergsteden erg zijn qua stalletjes en volk op straat en bedelaars en verkeer, ga dan maar eens naar Machala.
Zelfs hotels zijn er te chaotisch om te slapen.
Gelukkig was de haven op busafstand en konden we daar onze eerste heerlijke zeevruchtenbordjes binnenslurpen!

Vanmorgen wilden we een bananenplantage bezoeken. Een taxi dumpte ons ergens ter hoogte van wat plantages, waar we dan na wat rondvragen binnenraakten. We kregen er een grappige maar echt interessante rondleiding tussen hun installaties. Eindelijk leerden we de man die de stickers op de bananen plakt kennen! Wat een held!
En ´snamiddags kwamen we Lynn en Jasper weer tegen in ons hotel. Die waren intussen ook veilig vanuit de bergen aan de kust geraakt. En genezen en gezond!! Een dagje extra in Cuenca in de zon liggen kan wonderen doen.
Ons buikje is intussen weer rond gevuld met allerlei lekkers uit de zee, morgen gaan we bootje varen!

tot gauw