zondag 13 april 2008

bed. koffie. agenda. computer. beatles (en klokgelui...zondagen) op de achtergrond. start.
waar waren we gebleven in mijn leven? juist. in Rome. En toen kwam Michiel.
Ook hier liep er een en ander mis bij het afspreken in het station. Lieve lezertjes, goede raad. Dates, stations, rome. Foute combinatie. Gelukkig bestaan er dan nog telefoons en vieze mannetjes in vreemde buurtjes om de weg aan te vragen, en zo was vzw de rozen trizee eindelijk compleet, op een prachtige woensdagnamiddag in maart.


Met z'n drieën hopten we op de trein richting Perugia. (wat er mij aan doet denken. Als ik nog eens tijd teveel heb moet ik eens wat over de italiaanse treinen uit de doeken doen). Op italiaanse treinen zitten altijd veel amerikaanse meisjes die heeel veel lawaai maken. haha voor één keer voelde ik mij een van hen! En dan joepie, eindelijk, mijn liesbeth en michiel in mijn perugia! Tijd voor minimetro! tijd voor wijntjes en pizza's! (Pizza lasagna, het klinkt goddelijk. Maar het is stiekem genen aanrader!) Zonder in details te treden, het was een gezellig avondje!

Donderdag was het tijd voor Greet's discovering tour through Perugia! 's Avonds waren we uitgenodigd voor een etentje bij Ruby (de Australische) en hoe konden we anders dan een pracht van een taart in elkaar flansen!! Met veel te veel op een luchtmatrasje in Ruby's kleine keukentje, ontdekten we dat Belgische vrienden met veel te veel inside mopjes en een groep duitse meisjes een heerlijke combinatie is. HAHA jullie verstaan ons niet! Ruby vergeleek ons met een soort Australische kever die altijd met tweeën met hun poepen tegen elkaar rondwandeld. Daar kan ik mee leven.


Die dag schafte de pot: zelfgemaakte gnocchi (spreek uit [nnnjokkie]. Gelukkig zijn ook [gnotschie], [knokkie] of allerhande andere vervormingen toegestaan). SUUUPERlekker maar wel een hoopje werk. Gelukkig waren we met veel, en is een gnocchifabriek snel gemaakt! Recepten hier verkrijgbaar. Net als het recept van een heerlijk dessertje, dat wij voor de gelegenheid DOVELOVE noemden (snoezies, kheb da trouwens aan helmke gezegd, ze vond het prachtig).

Onze goesting voor dansfeestjes later draaide op een teleurstelling uit toen bleek dat op donderdagavond enkel louche italiaanse venten die naar mooie buitenlandse meisjes lonken op straat rondhangen... jammer jammer.


EN nog jammerder, vrijdagochtend moest ons aller liesbeth put alweer de trein richting paus nemen. wooo helemaal alleen.

Geen opmerkingen: