Maar toch nog maar eventjes een overzichtje van Italiaanse pret. Agenda naast mij, alle herrinneringenschuifjes van mijn hersenkast open, en daar gaan we.
zaterdag 15 maart. daar waren we gebleven.
Na een dag zon kan een leuk feestje niet ontbreken. Wie perugia al gezien heeft, beseft dat er buiten kleine lokaaltjes in kelders met gewelven, in het centrum niet echt veel dansgelegenheid is. Dus was die zaterdag de dag van de discotheken. En de discotheken zijn hier blijkbaar ver. en dat gaat hier zo: tegen middernacht stroomt iedereen samen op een bepaalde plek nét buiten het centrum (opvallend veel meer jongens dan meisjes. die betalen nochtans meer) om dan in bussen gepropt te worden en met z'n allen een half uur door buitenwijkjes te rijden, en autoziek aan te komen op een grote parking met enkele discotheken naast elkaar. Ik en Lydia huppelen vrolijk achter een blonde strakke braziliaanse griet en haar stoer liefje aan, die met haar veel te hoge hakken het duidelijk gewoon is om hier te komen. En die ook iedereen kent. Vooral een van de dj's kent. En dat maakt ons meteen hip en een beetje V.I.P. want we krijgen een plaatsje in de zetels waar drankjes veel te duur zijn voor gewone mensen (en zelfs voor iets rijkere gewone mensen) maar waar je zelfs als onbekende vriend-voor-de-avond van de dj gratis koekjes en champagne krijgt. Hylariteit alom daar in de disco, vooral door heerlijke securitymannen die serieus blijven staan naast dance-actjes in leren pakjes, vreemde italianen met de allergrappigste versiertruks (Ohja, héérlijk vinden we dat, wildvreemde mannen die in onze wangen knijpen), minstens 6 verschillende dansvloeren waar toch allemaal dezelfde muziek gespeeld wordt. Ach ach, we doen het maar 1 keer. Na de busrit terug (het was een beetje Assepoester-achtig, na het feest rennen om de enige bus terug naar de beschaving te halen) nog een hele nacht gedroomd over vreemde bussen vol schreeuwende amerikanen.
Het spreekt voor zich dat zondag een pijamadag was.
Enkele lesdagen later, eindelijk paasvakantie. (die vroeger begon door onze leerkracht die vroeg: seg komen jullie morgen? ja als jullie ni komen ik ook ni he, dus morgen geen les dan he. ) Toen ik donderdagochtend opstond was perugia helemaal helemaal wit. SNEEUW! Wat een gekte, dat weer hier. Maar zalig. Niets leukers dan door de sneeuw crossen en dan koffietjes drinken joehoew.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten